های سیاه یا قرمز تزئین می کردند. کلاسیک ترین و متداول ترین فرم، "لکیتوس"، شیشه هایی باریک و ظریف، بودند.اروپایی ها از ظروف بسیار مختلفی برای نگاهداری عطرهای خود استفاده می کردند: شیشه، طلا، نقره، چینی، سنگ های گرانبها و صدف. فرم ظروف نیز متنوع بودند: سنجاق سینه ، گوشواره نقره ای، گردنبند یا انگشتر که پر از عطر بودند. در قرن سیزدهم، برای ساختن بطری ها از چینی استفاده می شد.در اواخر سده ۱۸۸۰ صنعت بطری عطر دچار تحول چشمگیری شد. در آن زمان گرایش شدیدی به استفاده از موتیف های گل وجود داشت. گرایش دیگر استفاده از بطری های کریستالبا طرح های کلاسیک و درهایی از آلیاژ برنج بود. در دهه ۱۹۱۰، ظهور روان کاوی و عطرهای جدید به ابداع بطری ها و عطرهای جدیدی منجر شد. عطرهایی برای اوقات خاصی از روز، فصل و مردمان به بازار آمدند.در دهه ۱۹۲۰ سربازان آمریکایی از پاریس عطر به کشور خود بردند و بازار آن در آمریکا نکنید به هر حال بیشتر افراد تقریباً روی یک چیز نقطه اشتراک دارند و آن این که برای بوی خوش احترام قائلندپیدایش عطر ابتدا از کشور مصر شروع شد،. عطر در زندگی مصریان نقش مهمی بازی می کرد. تا آغاز عصر طلایی مصریان، عطر فقط در مراسم مذهبی برای خدایان یا فراعنه استفاده می شد. به تدریج صمغ ها، خوشبوکننده ها و روغن های معطر از انحصار روحانیون خارج شد و مردم موظف شدند حداقل هفته ای یک بار از آن استفاده کنند. از آن جایی که مصریان معتقد بودند که روح به آسمان می رود، خویشاوندان مرده همواره کوزه هایی پر از مواد خوشبوکننده در مقابر می گذاشتند. آب و هوای مناسب مصر، آنان را قادر ساخت از هند ادویه ها و مواد بودار زیادی مانند، زنجبیل، فلفل و چوب صندل وارد کنند. آنان هنوز نیز در تولید روغن اسانس عطر که بخش مهمی از محصولات یاسمن دنیا را تشکیل می دهد، جایگاه برجسته ای دارند.یونانیان و رومیان عطر را از مصریان نبض گردن) باعث متصاعد شدن رایحه عطر شده و کلا خوشایند است اما پزشکان توصیه می‌کنند به گردنتان عطر نزنید چرا که این کار، احتمال بیماری‌های پوستی را در این ناحیه افزایش می‌دهد. تاریخچه عطر و ادکلن جهانکلمه عطر از کلمه لاتین "پِر" به معنای "از میان" و "فوموس" به معنای دود می‌آید. فرانسوی‌ها، بوی خوشی را که در هوا پخش می‌شد، "عطر" نامیدند.نخستین شکل عطر، بخور بود که نخستین بار در حدود 4000 سال پیشدر بین‌النهرین کشف شد. در آن هنگام، در مناسک مذهبی، صمغ‌ها و چوب‌های مختلفی سوزانده می‌شد. هم چنین چوب‌ها و صمغ‌های خوش‌بو را در آب و روغن می‌خیساندند و بدن خود را با آن ماساژ می‌دادند. هنگام مومیایی مردگان نیز از این عطرها استفاده می‌شد.بنا به هیروگلیف‌های کشف شده، عطر در زندگی مصریان نقش مهمی بازی می‌کرد.عطرها در حدود سال 1900 به این گروه‌ها تقسیم بندی شدند: تک گل: با عطر یک گل خاص؛ چند گل: ترکیب خانواده فرینا و فمینیس، در کلن باقی ماندند و به تولید آب معجزه گر خود ادامه دادند. یکی از اعقاب این خانواده این فرمول را به ویلهلم مولنز فروخت که در سال ۱۷۹۲ مغازه ای در آلمان باز کرد به آدرس: گلوکن گاسه شماره ۴۷۱۱. امروزه این رایجه سنتی معروف به ادوکلن تحت نام ۴۷۱۱ فروخته می شود، که قدیمی ترین و مستمرترین ماده معطر تولید شده است.فرمول دقیق عطرهای تجاری مخفی هستند و حتا اگر هم علنی شوند، چنان پروسه پیچیده ای در تهیه آن ها به کار می رود که این فرمول استفاده چندانی ندارند. روغن اسانس عطر با یک حلال رقیق می شود زیرا روغن غیر رقیق شده چنان ترکیبات فراری دارد که در صورت استفاده به حساسیت و جراحات پوستی یا خراب شدن لباس منجر می شود.متداول ترین ماده حلال روغن عطر، اتانول یا مخلوطی از اتانول و آب است. افزایش ترکیب معطر عطر موجب افزایش شدت بو و ماندگاری آن می شوند. بنابراین، اگر چه غلظت روغن عطر